21 Ekim 2009

amelieyim..ameliesin..amelie..

2001 yılında gösterime giren amelie filmi aradan 8 sene geçmesine rağmen her izlediğimde bende ilk kez izliyormuşum hissini uyandırır. Bu filmi o kadar çok severim ki birisi bahsetse , kulaklarımı kapama ya da o kişinin çenesini kapatmak içimden gelir..sanki bu filmi Jean Pierre Jeunet benim için yaptı..yapsaydı ne güzel olurdu ama..herbiri birbirinden farklı karakterler başta amelie ; kendisi taşta su sektirmeyi,buğday çuvalına elini sokmayı ,insanlara yardım etmeyi..Nino; boş zamanlarında lunaparkta çalışmayı ya da fotoğraf kulübesindeki yırtık fotoğrafları bulup birleştirip albüm yapmayı..ve diğer değişik karakterleri ve Paris'i masalsı göstermesiyle benim için bi başyapıttır.Bazen Woody Allen'ın Mor Kahire'nin Gülü filmindeki gibi filmden bir karakter beyaz perdeden fırlayıp yanıma gelse hiç fene olmaz dı..değil mi?!

3 yorum:

Zilan dedi ki...

Merhabalar :)
Amelie filminde ki düşüncelerinize aynen katılıyorum.Kaç kere izlediğimi hatırlamıyorum ve soundtracklerini haala dinliyorum..

Sevgiler,
Dilan

pariseda dedi ki...

amelie de sevilmeyecek gibi değil hani..ben de soundtrackine bayılıyorum..ayrıca çok yeni bir bloggerım yorumun için teşekkürler..

Günün Notları dedi ki...

Amelie, benim için de "hayatımın filmi"dir. Soundtrackinden iki tane aldım ya birine bişey olursa diye :) ayrıca "Kahire'nin mor gülü" filmini de çok severim (yönetmeni sevmemin etkisi de büyük tabi) aynı düşünceleri paylaşmak gerçekten keyif verici :)